اصلاح طلبان خواهان چه اصلاحاتی برای بهبود وضعیت کشورند؟

با گذشت چهل سال از انقلاب اسلامی، طبیعی است انتظار مردم به طور اعم و روشنفکران، فعالان اجتماعی و سیاسی به طور اخص تحقق آرمانهای انقلاب که در قانون اساسی تدوین شده، باشد؛ که به موجب آن و به عبارتی نتیجه عینی آن هم پیشرفت و توسعه همه جانبه کشور و بهبود و ارتقای کیفی زندگی مردم در بعد معیشت و معنویت باشد.

در این بین وقتی ملاحظه می کنیم که این خواست عمومی به روایت شاخص های علمی و تحلیل عملکرد حاکمیت و نیز مشاهدات عینی، محقق نشده است، بدیهی است انتظار آن شود که دلسوزان و متفکران به دنبال چاره اندیشی بروند تا از وضع موجود به سوی وضع مطلوب حرکت کنیم. گزینه های محتملی که معمولا برای برون رفت از وضعیتی مشابه وضع فعلی ما پیش رو جوامع و دولت ها بوده است و با عنایت به سوابق تاریخی و تجربه کشورهای دیگر به دست می آید از پنج مورد زیر خارج نیست:

۱- انقلاب؛ در تاریخ تجارب بسیاری از این نوع بوده که معمولا با ویرانگری همراه می شود و برای جوامع بسیار گران است؛ این مساله در جامعه ما فعلا از لحاظ زیربنایی دور از انتظار است و مردم هم آمادگی برای انقلاب دیگر را ندارند.

۲- کودتا؛ درباره این نوع تحول هم تجربه تاریخی نشان داده است که حاصلش به وجود آمدن دیکتاتوری ها یا دیکتاتوری دیگر است.

۳- رفرم متاثر از نقش آفرینی کشورهای دیگر ؛ در این مورد به دلیل دخالت و کمک دولت و قدرت خارجی در نهایت حکومت و دولتی روی کار می آید که موجب وابستگی تمام عیار کشور می شود.

۴-براندازی ؛ که خواست مخالفان نظام بوده و درباره جامعه و کشور ما اپوزیسیون خارج کشور به دنبال آن است و در قبال آن آلترناتیو مشخصی ارائه نداده اند. معمولا چنین موردی اگر در جامعه ای به نتیجه برسد باعث فروپاشی نظام ها و ایجاد هرج و مرج شده و ممکن است موجب بدتر شدن وضع کشور و مردم شود.

۵- اصلاحات؛ اصلاحات خواست منتقدان قانونی داخل نظام است که به دنبال آن هستند با آسیب شناسی عالمانه و منصفانه نسبت به رفع اشکالات موجود اقدام و الگوی مناسبی که در سایر کشورها تجربه شده را پیاده کنند تا متضمن حاکمیت قانون، دموکراسی، مردمسالاری و توسعه همه جانبه میهن شوند.

بر این اساس، اصلاح طلبان به عنوان دلسوزان واقعی انقلاب و مردم که هم قبل از انقلاب و هم در جریان انقلاب نقش داشته اند و پس از پیروزی انقلاب خواهان پیشرفت کشور و رفاه عمومی مردم بوده و هستند؛ در قامت منتقدین حاکمیت فعلی، چون چهار گزینه اول را قبول ندارند و آنها را مخالف منافع ملی تشخیص می دهند؛ راه پنجم یعنی اصلاح طلبی را برگزیدند و راهی جز ان را پیش رو نمی بینند.

حال در شرایط کنونی چرا باید اصلاح طلبی را دنبال کرد؟ عمده ترین مواردی که برای اصلاحات می توان متصور بود که تصور می شود گروه ها و احزاب اصلاح طلب خواهان آن هستند که هم کشور را از بحران خارج کرده، هم اعتماد عمومی مردم را به نظام برگرداند و هم جریان امور در راستای صحیح توسعه قرار گیرد، به طور اختصار به شرح زیر است(این موارد در میان گروه های مختلف اصلاح طلب کشور در برخی موارد اشتراک و در برخی موارد افتراق دارد):

۱-      اصلاح قانون اساسی( بعد از بیش از سی سال که از آخرین بازنگری آن در سال ۶۸ گذشته است؛ ضروری است باردیگر بازنگری صورت گیرد)

۲-      ادغام رهبری و ریاست جمهوری(برای ایجاد وحدت و فرماندهی در تصمیم گیری و اجرا) با تبیین وظایف واختیارات

۳-      حاکمیت قانون، دموکراسی و مردمسالاری

۴-      استقلال واقعی قوه قضائیه برای اجرای عدالت و قانون( ممانعت از دخالت مقامات و نهادهای گوناگون در آن)

۵-      برگزاری انتخابات آزاد و حذف نظارت استصوابی و برچیدن مهندسی انتخابات

۶-      عدم دخالت نیروهای نظامی، انتظامی و امنیتی در سیاست، اقتصاد و فرهنگ

۷-      اجرای برنامه های توسعه به طور کامل و مستمر(ممانعت از تغییر مسیر توسط روسای جمهور بعدی)

۸-      اجرای کامل قانون اساسی(به ویژه فصل سوم آن و تامین آزادی بیان، آزادی رسانه ها، آزادی احزاب و ملی شدن صدا وسیما و خروج از تک صدایی)

۹-      حفظ حقوق شهروندی و کرامت انسانها از هر قوم، نژاد ، زبان، رنگ، دین و مذهب

یادداشت :

علی اکبر جعفری، مسئول ارگان اقشار حزب توسعه ملی